De eerste keer dat ik het prachtige ‘You raise me up’ hoor, zing ik dit nummer zachtjes mee, voel ik het in mijn hele systeem. Soms komen de woorden niet uit mijn mond omdat mijn keel zo dichtgeknepen zit. Tranen biggelen over mijn wangen van ontroering, angst, liefde, precies waar ik op dat moment behoefte aan heb. Ze zijn niet te stoppen, de tranen die opluchten lopen door me heen na vijf, zes, tien keer meezingen. Op een of andere manier voel ik me gedragen, er is een teer punt in me geraakt door wat ik liefde noem.

De keuze die ik niet wil
Vaker dan me lief is houd ik mijn mond dicht, bedek dingen met de mantel der liefde. Nou moet ik zeggen dat deze mantel soms in mijn hoofd zit omdat ik geen zin heb in gedoe, soms is het werkelijk de mantel der liefde. Zo ook deze week, mijn lief heeft een nieuwe uitdagende baan, eentje die op haar lijf geschreven is en die haar uitdaagt om te groeien. Er is minder ruimte op dit moment om bij elkaar te zijn en om elkaar in deze verandering even vast te houden, letterlijk en figuurlijk. Ik houd mijn mond omdat ik bang ben dat er een keuze gemaakt gaat worden die ik niet wil, beide onze eigen weg gaan.

Bang mezelf te verliezen
Ik voel bij vlagen angst om haar weer kwijt te raken, zoals ooit in een van onze gezamenlijke levens. De pijn die dat met zich meebracht heb ik heel lang gevoeld, tot ze vijftien jaar geleden weer mijn leven binnenkwam. Die angst is door de recente veranderingen weer actiever. Gelukkig kan ik het nu benoemen in plaats van me te verstoppen in een wazig en pijnlijk pakket van mezelf klein en afhankelijk maken. Soms, out of the blue, is er een inzicht dat me weer een stap verder brengt naar rust binnenin. Vanochtend zag ik duidelijk dat ik bang ben om mijzelf weer volledig te verliezen terwijl mijn hoofd denkt dat dit komt omdat ik haar zou kunnen verliezen.

Gedoe door voorwaardelijkheid
Tegenstrijdigheid ligt hier op de loer. Als ik in angst zit, heb ik de neiging te gaan claimen. Op die manier verlies ik mezelf en de ander ook. Pfff, ik houd mijn lieve hart even vast, koester me in de warmte van mijn eigen handen. Mijn geluk kan en mag niet langer afhankelijk zijn van een ander. De last die ik dan dáár leg is een niet te dragen verantwoording. Mijn geluk is alleen afhankelijk van mezelf, van mijn liefde voor mezelf. Pas daarna, via de weg van liefde in plaats van angst in mijn hart, kan ik van een ander houden. Houden vanuit angst is voorwaardelijke liefde en heeft gedoe in haar kielzog hangen. Houden vanuit liefde, als je eigen hart gevuld is met die krachtige energie, geef de ander de ruimte om ook eerst van zichzelf en vervolgens van jou te houden.

Geluk of gelijk
Op deze geluk of gelijk-tekening zie je duidelijk wat ik bedoel. Bij A staan twee mensen getekend wiens energie in elkaar verweven is, dit is in het overlappende deel als gearceerd aangegeven. Dit lijkt met name in het begin van een relatie heel fijn, tegelijk is het op den duur benauwend. Een deel van jezelf is als het ware niet meer van jou en claimgedrag speelt stiekem een rol. Geloof mij maar, claimen kan vele gezichten hebben die allemaal niet zo heel fijntjes zijn. Als voorbeelden noem ik: zielig doen, eisen stellen hoe, wanneer en wat de ander mag doen, aandacht vragen door bijvoorbeeld eet- of koopverslaving. Toegegeven, ik ken elk van deze vormen, geen mooi beeld om te zien van jezelf.

Op den duur verdwijnt je eigen leven, jouw eigen kleur, meer en meer in een gezamenlijke grauwe kleur. Waar is jouw eigenheid dan gebleven, en hoe leuk is dit nog na vijftien jaar? Verbreek je je relatie en ga je dan op zoek naar je eigen identiteit? Heb je de moed om in je relatie te blijven en daarbinnen je eigenheid terug te vinden? Of blijf je in deze soort van dood-toestand zitten?

Jouw eigenheid tevoorschijn
Tekening B laat een heel ander beeld zien. Hierbij heb je je eigenheid gehouden of meer en meer opgebouwd. Vanuit deze manier kun je in liefde naar jezelf en elkaar kijken, vanuit volledig vrije wil. Hier is kleur in plaats van grauwheid, beide hoeven niet bang te zijn zichzelf te verliezen. Er ligt geen claim, je draagt zelf de verantwoording voor jou eigen geluk.

De kracht van eenvoud en puurheid
Gisteren kon ik voor het eerst het prachtige ‘You raise me up’ horen zoals waarschijnlijk oorspronkelijk bedoeld was, namelijk dat God, het universum (of zoals jij het hoogste benoemt) je uitnodigt en optilt naar een meer liefdevolle jij. Een van de uitvoeringen die me zo raakt is die van Martin Hurkens. In al zijn eenvoud, zonder enige opsmuk gezongen. En daar houd ik van, eenvoud in al zijn puurheid, net zoals ik het liefst werk met je als ik je begeleid van A naar B. Ik nodig je uit terug naar jouw eigenheid te gaan als je deze niet langer wilt en kunt verstoppen. Ervaar eens hoe het ook kan zijn.