Op het zonnige terras hebben we een intens gesprek over die fantastische reis die ze maakte. Ook andere grote dingen van het leven komen voorbij, afgewisseld met een vrolijke lachbui, we hebben zin in wat er voor ons ligt in de tijd.

Dit alles was gisteren. Wat ik op dat moment nog niet weet is dat vandaag begint met het schoonspuiten van de buitendeur, de tuinstoelen en het vouwkratje dat buiten was gebleven in de zon. Vannacht gooide namelijk roet in het eten door een heerlijk stevige meiregen die met de frissigheid ook extra werk  met zich mee brengt. Allemaal leuk en aardig, maar ik had me toch ook echt voorgenomen om te gaan zitten voor een aandachtvragende en uitgestelde klus. Ik heb een keuze te maken.

Met mijn handen om de kop koffie kijk ik mezelf, inclusief de gevolgen van de bui, eens goed aan. Ik zucht, neemt die laatste lekkere slok, zet Tina Turner aan en ga op blote voeten aan de slag met de tuinslang. Gaandeweg dit klusje gaan m’n gedachten terug in de tijd. Naar het moment dat ik met mijn handen om een kop koffie de chaos eens goed aankeek. Ik zuchtte, trok het dekentje wat strakker om me heen en huilde zachtjes omdat het allemaal zo overweldigend veel was. Eindelijk had ik de tijd om leuke dingen te doen en niets van dat alles kwam in me op; geen museum, geen terrasje, geen fijne wandeling. Ik had zo lang voor iedereen gezorgd dat ik niet eens meer wist hoe het was om er voor mezelf te zijn.

Nu ik de tijd aan mezelf had kwam in alle hevigheid alles wat ik had weggeduwd naar boven; mijn manier van overleven ontplofte in duizend stukjes. Het lastige was dat ik mezelf niet meer herkende. It is ugly!

Hoe anders is het nu, na die plensbui in mei 2024. Nadat ik mijn gedachten terug heb gehaald naar het huidige moment, met mijn pootjes in het modderige water, schiet ik in de lach alsof ik mezelf op een foto zie: haren rechtop, modderspetters overal, maar met een brede grijns op mijn gezicht! Wat is er veel gebeurd de afgelopen jaren, wat heb ik hard gewerkt.

Ik neem je in vogelvlucht mee naar de vijf meest belangrijke dingen in het helende proces. Ik leerde:

• Dat ik hooggevoelig ben, met nog een tandje extra. Energie bij me leren houden was een eerste noodzakelijk dingetje. Dit was lastiger dan gedacht omdat ik dan ook mijn pijn zou tegenkomen, en dat gebeurde. De pijn ontmoeten bleek het meest waardevolle dat ik ooit deed.
• Ik ben gestopt met nog harder werken of beter mijn best doen voor de ander. Dat had me nog nooit zichtbaar gemaakt, men hoorde me nog steeds niet.
• Vertrouwen op mijn intuïtie. Ik leerde om te gaan met mijn helderweten en -horen. Goed gezegd komt dit neer op vertrouwen op die diepe laag in jezelf waar je weet of iets klopt of niet. 
• Dat ik helende krachten heb en ook hoe ik ze op mijn manier kan gebruiken. Vooral maakte ik de keuze dat ik dat ook wíl omdat die drive binnenin me zo groot is dat ik niet anders kan. Hier wordt zowel de ander als ikzelf gelukkig van.
• Dat ik ziek word zodra ik die stroom aan energie weer wil stoppen.

Dit blog gaat natuurlijk niet alleen over mij, maar over zoveel mensen die zich niet happy voelen, die zichzelf niet meer herkennen. Waar zie ik jou als je weet wie je bent en wat je wilt, hoe ziet dat eruit? Op de blote voeten de buitenboel schoonspuitend, schommelend, op een zonnig terrasje, tijdens een weekend weg met je kind of vind ik jou kijkend naar de Nachtwacht? 

Zoals de titel al zegt heb je een nieuwe jij te ontdekken, je vindt me hier om te vragen hoe ik jou op weg kan helpen naar die oorspronkelijke jij die je nog niet kent.