Ik geef het toe, ik vind het spannend op dit moment in het leven: ik heb mijn lidmaatschap bij Blogzinnig stopgezet na tweeënhalf jaar waarin ik bijna 100 blogs heb geschreven. Al die woorden richting jou als lezer, al die zinnen om je wakker te schudden als je vastzit in ‘ik kan niet anders want…’ 

Als je meer van me gelezen hebt dan weet je inmiddels dat ik ben van een vleugje magie, van onderzoeken van de niet-geziene oorzaken. Ik ben van het helen van fysieke klachten die steeds maar weer blijven zeuren en van eerlijkheid gemengd met een flinke dosis hartelijkheid.

Verlangen naar gewoonweg blij zijn
Reguliere geneeskunde hoeven en willen we niet afwijzen, ik weet alleen wel dat we onszelf een groot plezier doen als we ook kijken naar een andere oorzaak van problemen. In mijn praktijk zie ik mensen met gezondheidsklachten, bij een ander draait het vooral om gedoe met partner, ouders, kinderen of collega’s. Mijn hart maakt een extra sprongetje bij degene die bij binnenkomst zegt dat ze gewoonweg weer blij wil zijn na jaren. Niet omdat ik deze persoon liever zie dan de anderen, wel omdat dat voor mezelf heel lang een struggle is geweest: hoe doe ik dat dan, hoe word ik simpelweg weer gelukkig? 

Waar gaat het echt om voor mij?
Dát is waar het om gaat in het leven, anders dan meer geld of een grote vriendenkring. Natuurlijk zijn er mensen die daarnaar streven of dat als dagelijkse realiteit zien. Maar als ik doorvraag, komt het uiteindelijk altijd weer uit op dat ze gewoonweg happy willen zijn. Hoe dat er voor hen uitziet, is voor iedereen heel verschillend, gelukkig wel.

Mag het nu eindelijk eens makkelijk?
Zit je nu vaak in een gevecht met het leven? Dit kan zich op allerlei manieren laten zien: pleasen en aanpassen, niet uitspreken waar het echt over gaat voor jou. Eindigt elk gesprek in een ruzieachtige sfeer? Vlucht je in verslavingen zoals genotsmiddelen, extreem veel sporten, vele uren schermgebruik, continu je mail of socials checken? De strijd om jouw eigen plek in het dagelijks leven zegt iets over jou, meestal begint dat bij je plek in het familiesysteem. Klopt die niet, ben je onbewust op andermans plek gaan staan, dan zul je dat altijd terugzien in gedoe zoals eerder beschreven.

Mildheid, een nieuw gegeven in je leven
Soms worden klachten moeiteloos opgelost als duidelijk wordt dat je op de plek van een van je voorouders of een doodgeboren broertje of zusje bent terechtgekomen. Erken en herken je dit, geef je dat kindje een naam en een plek in je systeem, dan komt er vaak zoveel mildheid tevoorschijn. Dit kan spannend klinken, maar nieuwe dingen zijn nou eenmaal spannend. 

Moedige dingen richting levensvreugde
Ik weet natuurlijk niet hoe dat voor jou is, maar ik pak liever iets aan wat ik nog niet eerder deed. Liever moedig dan nog jarenlang doormodderen in mijn gezondheid, levensvreugde of relaties met allerlei anderen. Het niet gezien en niet gehoord worden, vaak gevolgd door jezelf overschreeuwen óf pleasen of aanpassen (zoals ik meer dan 50 jaar deed) is vele malen zwaarder dan een aantal dagen met de zenuwen rondlopen.

Please, houd op met bang zijn
Goed bekeken gaat het alleen en altijd weer over de relatie met jezelf, beginnend met echt werkelijk van jezelf houden. Maar daarvoor bestaat geen quick-fix oftewel een afgekorte route. Steeds weer een laagje dieper, steeds opnieuw jezelf in de spiegel aankijken terwijl je dan over je schouder ook je demonen ziet vraagt moed en vertrouwen. Eigenlijk is dát wat vraagt om zelfliefde; voor welk ander verlangen zou je anders deze lange intense en ook mooie weg afleggen?

Please, houd op met bang zijn. Dit doe je niet voor degenen die je lief zijn, doe dit alleen voor jezelf en stop het helpen van anderen voor nu even in de koelkast. 

Meer van dit kun je voortaan lezen via mijn website. Ik hoor graag van je, drink een (virtuele) kop koffie met me, daar houd ik van. Denk eraan: laat het je goed gaan!