Het is leeg in mijn hoofd en er zit iets tussen dat mij wil beschermen. Mijn buik voelt en mijn vingers wachten om het toetsenbord te bedienen. Ik vraag mijn beschermer – ik noem haar Johanneke – om nu op de kinderstoel te gaan zitten en daar te blijven. Met een aai over de bol en de belofte dat ik straks weer bij haar kom. “Ik ben er wel, hier in dezelfde ruimte als jij. Je kunt me zien, alleen ik heb nu even tijd nodig voor dit werk.”

Johanneke aan het woord
“Ja maar, daar gaat het nou net om; als jij nu gaat schrijven, word ik kleiner”, zegt Johanneke. “Dan luister je niet meer naar mijn waarschuwingen dat dit gevaarlijk is. Je gaat schrijven, iedereen kan dat straks lezen. En intussen liggen er allemaal gevaarlijke individuen mee te kijken en te luisteren. Ze zullen je kwaad doen als ze dit horen. Ze zullen je buitensluiten zoals toen. Ze zullen je familie buitensluiten, isoleren van hun gemeenschap en jij kunt alleen nog maar willoos toekijken. Oh ja, de wil om te veranderen is er wel, dat weet ik, maar je zult gedwarsboomd worden en ik ben er bang voor.” 

Maar ik wil warmte en lichtheid, voorbij de angst
“Ach wat, dat was vroeger, in eerdere eeuwen. De wijze vrouwen van toen, de heksen, werden vernederd en vernietigd, gedwongen om stil te zijn en onder het maaiveld te gaan zitten. En wat denk je van die eeuwen daarna? Hoe zit dat dan met onze oma’s, onze moeders en hun familie en vriendinnen die ook maar moesten buigen? Ik wil dat niet meer, ook al weet ik dat jij als beschermend stemmetje nog steeds in me huist. Ik wil licht, ik wil warmte, er is zoveel liefde nodig om al die pijn en angsten op te lossen.”

Het angstige figuurtje dat ons wil beschermen
Ik hoor een zucht achter me vanuit de kinderstoel. Als ik over mijn schouder kijk dan zie ik een in elkaar gedoken figuurtje zitten, het heeft de houding van opgegeven hebben. Net zoals zoveel vrouwen die houding hebben aangenomen voor zo lange tijd. Ik vraag me af hoe het zou zijn als wij allemaal dat angstige figuurtje dat ons wil beschermen eens tot rust zouden brengen. Dit doen we door de wond te genezen en een andere keuze te maken. Hoe zou dat zijn, hoe zou de wereld om ons heen dan beïnvloed worden?

Ik nodig je uit in mijn gedachtegang van vanochtend. 

Alles wordt lichter
Hoe meer mensen deze droom dromen – en bovenal dat sprankje voelen dat dit inderdaad zo werkt – hoe meer er verschuift in de wereld. Beginnend bij ons in onze huizen, in onze straat en dorp of stad. Kijk maar… Er is vaker een glimlach te zien als mensen elkaar tegenkomen, eerst voorzichtig maar toch. Als ik door onze straat kijk dan lijkt het wel alsof er extra licht in de straat hangt, een beetje goudkleurig. Dit licht wordt sterker, telkens als er een glimlach wordt uitgewisseld. Geluiden lijken lichter te zijn en de tred van de buurman is makkelijker, lichter dan gisteren. 

Een andere energie
In de supermarkt en op het werk wordt met een meer open blik gegroet. ‘Goedemorgen’ klinkt oprecht, energieker dan anders. In gesprekken bij de kassa of bij de koffieautomaat is levendigheid te voelen en te zien. Niet langer het ach en wee met alle klaaglijke ondertoontjes van vermoeidheid. Nee, er hangt een andere energie. Zelfs de meneer van het tankstation, die normaal alleen maar vaag iets bromt als je betaalt, lijkt zijn mondhoeken iets meer omhoog te krullen. Zijn ogen krijgen bijna iets ondeugends. 

Als je thuiskomt
Stel je nou voor dat je thuiskomt en je partner kijkt jou lachend aan terwijl hij of zij zegt: “Wat zie jij er lekker opgefrist uit, anders dan anders. Je straalt. Wat denk je, zullen we een dansje door de kamer doen of zal ik een lekker glaasje inschenken voor je? Wauw meid, wat houd ik toch van je!” Bij die laatste opmerking houd je je adem even in vanwege de warmte die je voelt in de stem van die ander die jou zo lief is.

Hoe zou dat zijn?
Hoe zou dat zijn ladies? Heb je het gevoeld, net als ik? Terwijl ik naar de kinderstoel achter me kijk, zie ik dat mijn beschermer Johanneke slaapt, een ontspannen blik op het gezichtje. Ik houd van Johanneke, en terwijl ik dat door me heen voel gaan, zie ik de ontspanning nog verder toenemen. 

De wereld lichter, warmer en liefdevoller maken
Doe je mee? Print je dit uit op het mooiste papier dat je kunt vinden? Lijst je het in, zodat je dagelijks begint met dit gevoel, samen met anderen die dit nu lezen? Laten we de wereld warmer, lichter en liefdevoller maken. Het begint bij onszelf, bij dromen en dat sprankje voelen: oh ja, zo is het, dit klopt. 

Gewoon omdat ik zo intens graag de wereld lichter, warmer en liefdevoller wil maken, en ik dat niet alleen kan. Daarvoor hebben we elkaar nodig. Heb jij het gevoeld, laat je het mij weten? Laten we onze wereld een fijnere plek maken, één voor één.