Het huis staat in een prachtige omgeving op het Engelse platteland, en ik mag er een tijdje logeren. Dit voelt als een cadeautje met al die wandelmogelijkheden. Zo kan ik de natuur voelen met de regen en de zon die hier beide strijden om hun plekje. Eigenlijk vechten ze om aandacht van mij: de zon trekt me naar buiten voor de warmte, de regen is heerlijk op mijn gezicht.

Vanochtend hoor ik zacht gepraat van beneden komen, de keuken is al in gebruik genomen. Ik kom erbij, maak een kop thee en de anderen doen intussen hun eigen ding waarbij ze langs mij heen lopen. Ik voel me relaxed en heb zin in het uitje dat we gepland hebben, totdat ik vanuit het niets wordt overvallen door een hard aankomende vlaag van verdriet. Het ene moment sta ik mijn broodje te smeren, het andere moment is die andere ervaring er ineens. Er wil blijkbaar iets dringend gezien, gevoeld worden. 

Overspoeld door de lading in dit huis
Het bijzondere is dat ik op een heel natuurlijke manier omga met verdriet van mensen om mij heen. Eigen verdriet dat zich zo nu en dan laat zien is ook prima, ik weet hoe ik hiermee om kan gaan. Maar de lading in dit huis die me nu overspoelt is anders, onverwacht ook. En voor ik het weet zit ik er middenin.

Het mag er zijn, het is niet van mij
Ik trek me terug uit de gezelligheid, dit eist nu mijn volle aandacht op: hand op mijn buik, ademen, het mag er zijn, het is niet van mij… Het nare gevoel zwakt af tot de helft, nog steeds te veel om de dag in te kunnen of willen. Ik doe wat ik op zo’n moment doe en neem contact op met een van die andere wijze vrouwen waar ik mee bevriend ben. Direct als ze opneemt voel ik dat ze in haar professionele houding kruipt. Dat is de houding waarin we dit soort heftigheid kunnen handlen op een liefdevolle en uiterst krachtige manier.

Opgeslagen pijn uit het huis
Het wordt ons in het gesprek duidelijk dat het hier gaat over opgeslagen pijn uit het huis dat gezien wil worden, alsof het schreeuwt om hulp. Ik ben me bewust van een stukje geschiedenis van voorgaande bewoners waar pijnlijke situaties waren. Normaal zou ik niet zomaar een healing geven bij mensen of dieren zonder toestemming vooraf, maar in dit geval doe ik dat wel, omdat het huis schreeuwt om aandacht. Dit gebeurt bij mij; de huidige bewoners hebben geen weet van deze pijn en zullen er daarom ook niet om vragen.

Nu is het opener
Het is heel mooi om de krachtige, helende energie hier in te kunnen zetten. Fijn om te doen en zeker fijn om te merken dat de gesprekken aan het eind van de dag totaal anders zijn. Nu is het opener, er is meer aandacht voor elkaar met echt contact onderling. Het huis hier heeft intussen haar lichtheid terug gekregen, het voelt zelfs minder koud aan.

Zowel mens als gebouw hebben er last of plezier van
Hulp zoeken voor de omgeving waarin je zoveel uren per dag verblijft, waar je zou moeten kunnen opladen, wordt helaas nog maar mondjesmaat ingeschakeld. Net als bij ons mensen wordt energie ook opgeslagen in de muren en huisraad van je huis, je veilige plek. Zowel mens als gebouw hebben er last of plezier van. De last bleek uit die hulpschreeuw van vanochtend, plezier en liefde kun je voelen bij binnenkomst van een huis. Je merkt dan bijna direct dat je schouders zakken, een zucht van verlichting dat je binnen bent ontsnapt, de spanning die je had laat je via je houding en adem gaan.

Een uitwisseling van energie
Heb jij een liefdevol huis waarin je je gekoesterd voelt? En andersom de vraag: koester jij je huis en vul je het met plezier en liefde? Als je dat doet dan geeft het huis jou ook veel terug, het is dan een uitwisseling van energie die je simpelweg kunt starten door mooie muziek te draaien, door te zingen of dansen, door beetje bij beetje op te ruimen of neuriënd één raam alvast te lappen. Hierdoor toon je respect voor je huis én meteen ook voor jezelf, zodat het huis jou en jouw bezoekers omarmt. 

Wil je hierover van gedachten wisselen? Dan vind je me hier. Ik hoor graag over jouw huis.