Vanochtend liep ik door ons stille dorp, moest even iets afgeven drie straten verderop. Het blog zat in mijn achterhoofd als drukkend verschijnsel: dit moet ik vanochtend nog af zien te krijgen, want ik schrijf elke week een blog. Deze week voelde het als een blok aan mijn been; de laptop werkte niet mee, de honden blaften telkens, andere mensen vulden mijn agenda daar waar ik juist ruimte heb gemaakt voor mezelf. Wat nou als ik Marije, mijn schrijfjuf, mail dat er deze week geen blog komt? 

Tegelijk met die gedachte zakken mijn schouders een aantal centimeters, ze zakken in de ruststand en de glimlach op mijn gezicht maakt dat ik vriendelijk gegroet word. Ik kijk naar links en zie een vrachtwagen met eieren achter het huis vandaan komen, groot op de zijkant staat hun logo en naam: Angel-Wings.

Hier word ik blij van!
Veel beter dan dit kan het vandaag niet worden denk ik, totdat er een mevrouw aankomt die een beetje vreemd scheef loopt. Oh, ik zie het al en mijn glimlach verbreedt zich nog verder: aan haar hand zit een hondenlijn met daaraan een klein mormeltje schuin achter haar. Het hondje ziet me, bedenkt zich geen seconde en huppelt met een maximum aan vrolijkheid naar me toe. Flapperende oren dragen bij aan het hart-verwarmende beeld. De mevrouw zegt als kers op de taart nog dat het net Bambi is. 

Mijn dag is goed begonnen met Angel-Wings, Bambi en een brede glimlach. Of dat blog er nog zal komen, wie zal het zeggen?

Loslaten geeft ruimte
Dit is een mooi voorbeeld wat loslaten van – in mijn geval – vaste gewoontes (zoals het blog schrijven) kan doen. Loslaten geeft ruimte. Terwijl vaste structuur met een dwingend karakter speelsheid, creativiteit en flow naar de zijlijn van het leven duwt. Waarbij ik overigens niet wil zeggen dat we alle structuur moeten loslaten in het leven, dan wordt het een grote chaos.

Lummelen, een belangrijke activiteit
Er is ook een keerzijde aan ruimte maken, ook die heb ik deze week gevoeld. Door de vakantietijd van mensen om mij heen is het rustiger dan anders. Met als gevolg dat er tijd over is voor lummelen, een belangrijke activiteit. Nu doet het bijzondere verschijnsel zich voor dat ruimte zich als vanzelf vult. Denk maar aan uitademen; de ruimte die in je longen ontstaat vult zich daarna als vanzelf met lucht, hoef je niets voor te doen. Zo is het ook met je agenda. 

Moe en gefrustreerd
Een bijna lege agenda vult zich vanzelf, met dingen van andere mensen en vooral op tijden die hen goed uitkomt, want jij hebt daar toch alle ruimte voor vandaag? Na een week ben je vooral moe en gefrustreerd, want je bent echt druk geweest met al die losse, leuke dingen die in jouw tijd-ruimte komen. Je eindigt op die manier met een alles behalve uitgerust gevoel, hebt zelfs geen dingen die al een tijdje liggen kunnen afvinken van je lijstje.

Koffer pakken voor me-time in huis
Als je op vakantie bent, weg van je eigen plek, ligt dat anders. Je tijd is dan geblokt voor vakantiedingen, zoals lezen, op het strand liggen, terrasjes pakken of musea bekijken. Wie weet ben jij van het bergbeklimmen of zwemmen, ook leuk. Hier vul je jouw tijd-ruimte met vakantiedingen. Als je thuis blijft en toch jouw eigen ding wilt doen zul je je agenda zelf moeten vullen met me-time.

• Kruis een week of twee leeg in je agenda.
• Zet gewoonweg me-time in je agenda: ik heb vakantie, ook als ik thuis ben.
• Ik ben beschikbaar voor mezelf, de kruizen in mijn agenda geven aan dat ik die dag geen tijd heb voor iets of iemand anders dan voor mij.

Ik leef vanuit mijn vakantiekoffer, ik en mijn Eigen-Wijze ik! Wil jij dat ook? Vraag dan mijn e-book aan voor lichter leven door te scrollen naar de ‘rode’ balk in deze pagina en heb veel plezier in je thuis-vakantie.