Fluitende vogels, om 6 uur het eerste ochtendlicht door de kieren van de gordijnen… De naar binnen gekeerde blikken van de mensen op straat zijn geswitcht naar vrolijke, open blikken. De lente spreekt tot de verbeelding; hoeveel lichter en blijer zijn mensen bij die eerste zonnestralen?

Ik vraag me af of dit alleen te maken heeft met wat we op dát moment ervaren, of is dit gemengd met de herinneringen aan vroeger? Direct plopt er een beeld op van spelen op straat zonder die eeuwige jas die ik in het voorjaar veel te warm vond. Achter dat beeld doemt mijn moeder op, die zegt dat ik nog verkouden zal worden terwijl ik al weggedarteld ben, op weg naar buiten. Ik glimlach bij deze herinneringen.

We vertellen onszelf een leugen
Zoals je makkelijk die glimlach kunt tegenkomen in je binnenwereld, zo kun je ook net zo snel weer bij het hoofd van de school op het matje staan of bij die schreeuwende boze buurvrouw. Dit soort snelle veranderingen van gevoel worden, zo lijkt het, van buitenaf ingegeven door personen of gebeurtenissen. Door mij in dit geval. Ik haal je uit de droom: ook nu ligt de oorzaak binnen in jezelf, ik reik alleen iets aan. We vertellen onszelf een leugen als we denken dat dit gevoel de schuld is van de ander. De ware aanleiding tot onze reactie zit namelijk binnenin onszelf verstopt: 

• Diep weggestopt of aan de oppervlakte, beide is mogelijk. 
• We worden aangeraakt door iets of iemand van buitenaf.
• We lijken ineens weer in die oude situatie te zijn beland. 

De geur heeft geen schuld 
Laten we eerlijk zijn, als (cel)herinneringen niet opgeslagen zouden zijn in ons lichaam dan zouden we hooguit verbaasd reageren als iemand geërgerd zegt dat we ook nooit luisteren. We zouden niet schrikken als iemand onverwacht op onze schouder tikt. Dan was het niet interessant, kon je een opmerking naast je neerleggen met het gevoel ‘dit gaat niet over mij’. Een heel duidelijk voorbeeld is deze: de geur van warme appeltaart zal Karel volkomen koud laten, Marieke heeft direct het gevoel van de warme kachel en de gezelligheid, terwijl Daan in de herinnering van geweld stapt bij deze geur. De geur heeft geen schuld, deze wijst alleen aan wat er binnenin mensen leeft door een gebeurtenis in het verleden. De ‘appeltaart-reacties’ gaan allemaal in een fractie van een seconde, niet tegen te houden op dat moment.

Een onbewuste zelfbescherming
Zoals de appeltaartgeur iets met ons doet, zo doen ook andere oude en met name nare gebeurtenissen uit de (familie)geschiedenis iets met je. Als deze gebeurtenissen niet ‘opgeruimd’ zijn destijds dan kunnen ze je danig dwars zitten, soms zelfs je hele leven lang. We hebben als mens de helpende mogelijkheid om herinneringen volledig te blokkeren zoals ik ook deed toen er voor mijn neus een ongeluk gebeurde. De hele gebeurtenis gewoon geblokt op een heel klein stilstaand beeld na. Op zich is dat een mooi systeem van ons lichaam; we beschermen onszelf onbewust hiermee. Dit is helpend, ware het niet dat deze al dan niet weggestopte herinneringen er toe kunnen leiden dat ons lichaam gaat sputteren. 

Er zijn andere manieren om oorzaken te achterhalen
Een bekend voorbeeld daarvan is rugpijn. Als ik de zoekopdracht ‘CBS rugpijn’ intoets vind ik onder andere dit: ‘Rugpijn is een belangrijke én onderbelichte reden voor arbeidsverzuim, waarvan de precieze oorzaak meestal niet te achterhalen is.’ Juist bij de niet te achterhalen oorzaak zet ik graag een vraagteken. De reguliere geneeskunde kan heel veel, maar zit ook aan strenge regels vast, daarom gebruik ik andere manieren om oorzaken van klachten te achterhalen. 

Zou jij het aangaan?
Stel je voor dat jong overlijden van iemand uit je gezin zoveel stress gaf dat zich die herinnering in je onderrug heeft vastgezet, gewoon omdat je daar toen nog niet mee kon omgaan. Hoe zit dat met verdrongen seksueel misbruik, of met constante geldstress in jouw jonge jaren? Stel je voor dat zich dit ergens in je longen heeft vastgezet? Zou jij de echte oorzaak dan niet boven tafel willen hebben met daardoor mogelijke genezing van de klacht? Dit in plaats van een leven lang medicatie of zelfs operaties? 

Op weg naar werkelijke heling van klachten
Dit alles is geen pleidooi om bestaande behandelingswijzen of medicatie zonder enig overleg met de behandelend arts te stoppen. Zie het als een prikkeling om te onderzoeken of het ook voor jou anders mag en kan. Om de werkelijke oorzaak te achterhalen is het soms nodig om je kwetsbaar op te stellen, die oorzaak is vaak heel anders dan we met ons hoofd kunnen bedenken. Gun je jezelf werkelijke heling van je klachten? Ga dan op zoek, verder dan de reguliere weg, of samen met de reguliere benadering. Wie weet wat je mag ontdekken en helen, gebruik hiervoor vrijblijvend een koffiemomentje met mij.