De wens om mensen te begeleiden naar een lichter leven ontstond toen ik zelf uit een lang en diep dal klom. Dat was in 1998, kort nadat mijn vader stierf. Ik neem je graag mee om deze 25 jaar in vogelvlucht te beleven.

Op wolkjes lopen, totdat…
In het vroege voorjaar 1984 werd mijn zoon en oudste kind, mijn trots, geboren. Hij kwam twee weken eerder dan verwacht, had altijd al haast en dat heeft hij nu nog. Twee jaar later vierden we de geboorte van mijn mooie dochter in 1986. Het was een voorspoedige bevalling, een prachtig kind en ik had een vlot herstel in de eerste weken. Zoon en dochter gingen goed samen totdat ik na een paar weken meer en meer moe en depressief werd.

Plotseling ben ik mantelzorger
Ik maak een sprong in de tijd naar 1998, de vermoeidheid en depressiviteit waren er nog steeds. In maart kregen wij onverwacht het bericht dat mijn vader op sterven lag. Drie intensieve maanden volgden en in die tijd kwam ik op een punt van nul energie, ondenkelijk als een van de mantelzorgers. Gelukkig kwam er vanuit totaal onverwachte hoek een manier op mijn pad om me heel snel fitter te gaan voelen. Dat hielp als een tierelier en ondanks de situatie krabbelde ik heel snel weer op. In juni overleed mijn vader in alle rust, het leven was voor hem gedaan. Mijn held.

Geboorte van een harte-wens
Er kwam rust in mijn leven en ik klom langzaam uit die diepe diepte die 14 jaar had geduurd. Ik voelde me fysiek sterker, kwam weer onder de mensen. In die tijd ontstond diep binnenin de wens: ‘laat het andere vrouwen beter gaan, met meer energie en lichtheid in het leven!’

Jaren van persoonlijke en spirituele ontwikkeling volgden, met opleiding na opleiding. Toch was het nog niet mijn tijd om te gaan vliegen. Wat ik ook deed, ik liep geestelijk vast op de diepe persoonlijke littekens die nog riepen om aandacht. 

Wegstoppen lijkt makkelijk maar is een pleister
Dat er nog meer buiten zicht lag, daar had ik geen weet van. Ik had hard gewerkt aan de buitenkant, de zichtbare klachten zoals vermoeidheid. Ik voelde zelf vaak dat ik er niet over mocht praten, over de dingen die me verdriet deden. Gemis dat ik voelde, daar was in mijn omgeving geen ruimte voor. Mijn verdriet van lang geleden werd niet gezien en niet gehoord. De pijn die dat doet, is jaren later nog voelbaar. 

Een weg naar een rijker mens worden
Wegstoppen lijkt makkelijker dan ruimte geven aan verdriet, alleen gaat het nooit weg. Sterker nog; de ervaring leert dat mensen hoe langer hoe meer last krijgen van weggestopt verdriet. Tot ze er bijna van uit elkaar klappen. Dat geldt voor heel veel mensen die hun verdriet of pijn niet hebben mogen, kunnen of durven uitspreken. Uitspraken als: ‘je moet je rug rechten’ werden in het verleden veel gedaan. Bijvoorbeeld door ouders tegen hun kinderen. ‘Er zijn ergere dingen in de wereld.’

Zelf ben ik, door deze diepere lagen aan te pakken, een rijker mens geworden. Rijk aan levenservaring en rijk aan mogelijkheden om hulp te bieden. Niets doen was nooit een optie!

De hard roepende wens is klaar voor de geboorte…
Na al die jaren lag die diepe wens nog steeds op mijn plank, naast alle manieren die ik geleerd had om mensen op hun weg te begeleiden, tot ze de levenslust weer voelen in hun lijf en leven. Liefdevol werd de wens steeds afgestoft en begon harder en harder te roepen: ‘Je moet dit doen Anneke, geen ontkomen aan!’ 

Van uitgeblust naar levenslust ziet dit jaar het levenslicht!
Mijn 25-jarig jubileum is dit jaar een feit en dat ga ik vieren, liefst met jou. Vooral als je wilt stoppen met ‘laat maar, ik ben er al aan gewend.’ Van uitgeblust naar levenslust ziet dit jaar het levenslicht! Binnenkort is de kick-off via de gelijknamige lunch & learn. Wil je hierbij zijn dan ben je van harte welkom, laten we er een mooie bijeenkomst van maken. Meld je hier aan om erbij te zijn of een gratis koffiemomentje in te plannen!