Lichtvoetig springt ze van de kast, schrijdt door de kamer en komt naast me zitten. Ze staart me aan alsof ze wil laten merken dat ik het niet alleen hoef te doen, ze zal me met liefde in de weg zitten. Daardoor maakt ze me, afhankelijk van waar ik mee bezig ben, boos of juist opgelucht. Even bevrijd van het geploeter. Zij, met haar mooie kattenogen krijgt dat voor elkaar. Ik heb het over Isa, onze zwarte kattendame.

Het mag rustiger
En ja hoor, tijdens dat ik schrijf nestelt zij zich tussen mijn onderarmen, al snorrend. Zo nu en dan doet ze iets met mijn toetsenbord waardoor er iets wonderlijks gebeurt op mijn scherm. Ze geeft op haar eigen manier aan dat het rustiger mag, dat doet ze zelf ook. De wereld vergaat echt niet als je even geniet van je kop thee. Oh ja, inderdaad dat was ik vergeten omdat ik zo weg moet en vooraf nog iets op mijn digitale papier wil hebben. Wat ik buiten beeld schoof, is dat dit net zo goed later kan, als ik wel de rust en ruimte voel om het op te pakken. 

Even het hoofd op standje nul
Je weet al dat het geen zin heeft en toch dwing je jezelf in een situatie die niet werkt. Het is vaak zoveel fijner om tussentijds geregeld even je hoofd stop te zetten, te beseffen dat je ook nog een lijf hebt. Ik hoor geregeld dat mensen meedoen met online yoga, muziek opzetten en een dansje door de kamer doen. Of een nummer waarmee je lekker mee kunt galmen met een dopper als microfoon. Je kunt ook iets met je handen te doen: haken, kleien of tekenen. Door te bewegen zet je beide hersenhelften in beweging wat maakt dat je uit dat vastgelopen gedachtenpatroon komt, even je hoofd op standje uit.

Verlangen naar vrijheid, willen voelen dat ik leef
Ergens die dag heb ik een fijn gesprek met Saskia, een lieve vriendin, ook dat helpt goed om uit het hoofd te komen. Ik voel de warmte door het beeldscherm heen en er ontstaat bij beide weer die zachtheid die zo helpt. Door dit gesprek denk ik terug aan de tijd dat de film ‘As it is in heaven’ in mijn beeld was. https://www.youtube.com/embed/Aku9or0QRQA?feature=oembed

Juist in ‘Fly with me’, oftewel Lena’s song, zit zoveel verlangen naar vrijheid. Dat waar ik toen ook zo naar verlangde. https://www.youtube.com/embed/Bb9EU_JqIOw?feature=oembed

Ook Gabriela’s song, ze zingt voor en over dat haar leven van haar is. Niet van haar man die haar mishandelt en beperkt om te doen wat ze zo graag doet. Beperkt in haar leven. https://www.youtube.com/embed/KtdlerO19l4?feature=oembed

Er waren tranen, keer op keer weer als ik meezong, vanwege mijn eigen pijn en het verlangen naar iets dat ik niet meer kende.

Jezelf toestemming geven in plaats van moeten, voelen dat je leeft
Deze week, acht jaar later, kwamen Lena en Gabriela weer tevoorschijn in mijn bewustzijn. Nu luister ik anders, met meer zachtheid en nog steeds wel met een brok(je) in mijn keel. Intussen mag ik mijn werk vorm geven zoals ik voel dat het juist is, ik mag schrijven, ik mag bellen met mensen in plaats van mailen, ik doe het op mijn manier. Vrijheid en voelen dat ik leef. Dat kost me meer tijd op dat moment maar het effect is zoveel fijner, omdat mensen zich gezien en gehoord voelen en ik krijg er zoveel energie van. Ik houd er nu eenmaal van om direct contact te hebben met mensen, te zien hoe bij hen de levendigheid weer terugkomt. 

Ben jij eraan toe om te ontdekken hoe dit bij jou kan werken, hoe je weer kunt leven in plaats van geleefd worden? Plan voor jezelf dan gerust een koffiemomentje in. Zoals je al las, ik neem graag de tijd voor mensen zoals jij.