Wat is dat toch dat sommige mensen alle sh*t tegelijk lijken te moeten krijgen? Ik heb het sterke vermoeden dat alles tegelijk voor je kiezen krijgen je weerstand zover afbreekt dat je niet anders kunt dan in een staat van overgave te komen. Dit is weerstand tegen een wezensverandering die van hoofd, via je hart naar je buik gaat. Een heftige tijd gaat vooraf aan de overgave en sommigen onder ons zijn zo sterk dat ze die onrustige tijd heel lang kunnen volhouden, totdat de dodelijke vermoeidheid van het vechten toeslaat.

Mensen die een burn-out hebben meegemaakt, die te maken krijgt met het kind dat nu echt zelfstandig gaat wonen, degenen die besloten hebben afstand te nemen van hun partner, mensen die hun baan verliezen… Zij zijn hier mee bekend. Doorgaan, niet opgeven, de mouwen opstropen, waar kennen we dat van? Ik glimlach als ik zie waar dat bij mij vandaan komt, mijn ouders en grootouders hebben dat leven geleid. Doorgaan omdat er geen andere optie is, de mouwen opstropen of een miserabele dood in de ogen zien. Dat was niet bepaald een keuze voor hen, wel een kwestie van overleven. 

Het is chaos
Nu, in deze tijd van veranderingen, wordt er steeds van ons gevraagd om vertrouwen te hebben, om verstandige keuzes te maken, om te luisteren naar je gevoel. Als je die zin leest dan zie je dat dat alleen maar een spagaat kan opleveren met nog meer onrust als gevolg. Wat kun je dan wel doen in tijden van chaos, hoe kom je dan weer op weg naar rust? De vraag is om de chaos eerst te leren zien voor wat het is: chaos. Zet het maar in je gedachten voor je op een stoel en kijk ernaar, zonder oordeel, zonder bang te zijn of te willen vechten. 

Blijven mopperen of met een andere blik leren kijken
De vergelijking met een leeg drinkblikje en een verfrommelde snoepverpakking in een park op het gras is hier treffend. Je zult dat hoogstwaarschijnlijk zien als rotzooi wat met die benaming waarschijnlijk een onaangenaam gevoel oproept. Zoiets als boosheid, ongedurigheid, ergernis. Ik daag je uit om deze spullen op het gras voortaan anders te benoemen, precies wat het is: dit is een leeg drinkblikje en een snoepverpakking. Punt uit. Als je dit werkelijk zo kunt gaan zien – het is wat het is – dan voel je de ontspanning in je lichaam terugkomen. Misschien kun je er zelfs om grinniken, wat vervolgens goed is voor je gezondheid. Begrijp me goed, niets in mij wil rechtvaardigen dat spullen gewoonweg gedumpt worden. Je hebt alleen jezelf en je goedwillende omgeving ermee als je erover blijft mopperen, slecht voor je mooie hart.

De blik zonder oordeel, open
Stel je nu eens voor dat je de chaos ziet zoals het werkelijk is, zonder al die verhalen en oordelen er direct aan vastgeplakt. Haal dat eens in je gedachten, met een vage glimlach om je mond, en zet het issue eens op een stoel voor je. Een stoel met het partnergedoe, een stoel met de burn-out, een stoel met ergernis, een stoel met die openstaande rekening. Pel de emotionele lagen eens af en zie die dingen op de stoel een voor een voor wat ze zijn, zonder lading: dit is een openstaande rekening. De vernauwde blik waardoor je geen ruimte meer voelde binnenin jezelf mag weer breder worden. Misschien komt er uit het niets een oplossing tevoorschijn die je eerst niet zag, gewoon omdat je uit de grrrr weg bent.

Wordt alles door zo te kijken ineens anders? Dat niet, wel krijg jij weer een beetje energie terug waardoor je helderder kunt denken.

Mooie dingen op je pad
Het is de hoogste tijd om weer voor jezelf te zorgen. Ik nodig je uit dat idee te onderzoeken: een blikje en een snoepzak is pas rommel als jij het zo benoemt, een relatie is pas slecht als jij het zo benoemt. Maak ruimte om je leven met een open blik te bekijken waardoor er mooie dingen als vanzelf weer op je pad kunnen komen. Heb het goed mooi mens, en kom je er zelf niet uit, vind dan hulp die bij je past, waar dan ook vandaan!