Vandaag rolt er wederom iets anders uit mijn spreekwoordelijke pen dan zich in de voorbereiding liet zien. Er dringt zich een verhaal op uit mijn praktijk waarin je kunt proeven hoe een sessie kan verlopen. Heel duidelijk is hier het woord kan, omdat zich nooit van tevoren laat vastleggen wat er zal gebeuren. Het onderbewuste van de vraagsteller heeft hierin voorrang, zij bepaalt wat er aan de orde komt. In dit werk laat ik me leiden door mijn intuïtie en ervaring wat de keuze van aanpak betreft. Dáár wordt mee gewerkt. Ik neem je vandaag mee in de sessie rond pijn in het hart van Marit (met toestemming en een fictieve naam in verband met privacy).

Moed om de pijn te (laten) zien
Ze komt al pratend de ruimte binnen, druk in haar hoofd, druk in haar hele uitstraling. Dit is niet zoals ik Marit meestal meemaak. We kijken elkaar aan terwijl ik er getuige van mag zijn dat ze haar spanning begint los te laten. Haar ogen worden vochtig en natuurlijk vecht ze daartegen. Er zijn twee dingen die deze dame niet graag laat zien: opkomende tranen en vechten met …. Haar bewegingen van neus snuiten en het lichte ongeduld waarmee ze langs haar mooie ogen veegt verraden de frustratie. Het zit duidelijk hoog vandaag.

Houvast in of aan een kop thee
Peinzend staart ze in haar kopje thee terwijl ze het lijkt te koesteren met haar handen. Bijna alsof ze daar de antwoorden wil vinden. Marit vertelt langzaam over de pijn in haar hart, over haar twijfels in haar relatie, over de tranen die zich de laatste tijd telkens opdringen. Zo beweegt ze zich als vanzelf naar het begin van een innerlijke reis zoals ze ook al eerder maakte met mij. Twee helpende dingen zullen zich laten zien; het goede contact tussen ons en ons beider vertrouwen in het proces.

De weg in de binnenwereld
Marit gaat nog even verzitten, maakt het zich comfortabel terwijl ik mijn stoel naast haar zet. Zonder vast protocol of richting volg ik mijn gevoel waarbij haar woorden en haar lichaamstaal mijn leidraad gaan zijn. Ze leidt me – terwijl ze mijn aanwijzingen volgt – soepel door haar lichaam tot uiteindelijk precies de plek waar de magie plaats zal vinden. Verdere voorbereiding is onnodig, deze zouden het proces waar ze al in zit alleen maar remmen. Zoals altijd gaat dit een samenspel zijn tussen haar en mij, elkaar afwisselend als de aangever van de route. Ik neem haar mee, verder, in haar binnenwereld.

Midden in het kampvuur staan
Via een paar kleine omwegen komen we bij een trap die – als in een speelfilm – na de eerste drie tredes verandert in een glijbaan. Ik zie haar aarzelen, ze weet niet waar deze naartoe gaat omdat het onmogelijk is verder te kijken dan het eerste korte stukje. Plotseling stapt Marit uit de aarzeling en laat zich zakken naar het volgende niveau via de glijbaan. De ruimte die ze dan bereikt bevindt zich net onder haar navel in haar buik. Er is een soort kampvuur. Direct voelt ze de veiligheid hiervan en gaat er heel rustig middenin staan zonder een spoortje angst te voelen. Ze laat me weten dat ze om zich heen kijkt terwijl ze in het hart van het vuur staat en langzaamaan verandert in een hoopje as.

Ze doet het goed
Nog steeds voel, hoor en zie ik rust in haar, ik wacht af wat er komt om haar proces niet door ongeduld van mijn kant te verstoren. Mijn vertrouwen in wat er gebeurt vergroot zoals altijd ook Marit’s vertrouwen. Korte tijd later duwt zich een lichte zucht naar buiten waarbij Marit aangeeft dat ze nu naar de voorkant van haar borstgebied glijdt, aan de oppervlakte tussen haar hart en de huid. Hier voelt ze donkerte, een plek waar ze onrustig van wordt waardoor ze vecht met wat er is. Het lijkt erop dat een iemand zich hier heeft genesteld.

Dit is echte magie
Dít is de situatie en de plek waar we naartoe hebben gewerkt, de plek waar de heling mag plaatsvinden. Ik stap als het ware achteruit en laat de lichtwezens – die vanaf het begin in de ruimte aanwezig waren – het werk doen. Zachtjes zeg ik tegen haar dat zij het nu overnemen. De echte magie mag nu plaatsvinden, deels via mij, voor het grootste deel ben ik toeschouwer in dit wonder dat plaatsvindt. De iemand trok zich terug, neemt afscheid van haar lichaam. Marit hoest een paar keer en slaakt een diepe zucht. Haar schouders rechten zich als vanzelf, ze kijkt me met diepe rust in de ogen aan.

Kennismaken
Ben je nieuwsgierig geworden naar wat een sessie in jouw leven kan betekenen? Of wil je kennis maken met mij en mijn energie? Heb je een korte vraag waar je mee worstelt? Boek dan een kort consult. Kijk hier voor meer informatie of maak direct een afspraak.