Ik was een schim van het vrolijke kind dat ik ooit was, zat in een 80-20 procent verdeling tussen donkere en lichtere dagen. Niet echt zoals ik wilde zijn voor mijn kinderen en hun vader, niet zoals ik wilde zijn als dochter van mijn ouders of voor de rest van mijn omgeving.

Er kwam een ommekeer in 1998, op mijn 42e. Mijn vader stierf dat jaar, nadat de schildersziekte (OPS) hem tot een schim had gemaakt van zichzelf. OPS staat voor Organo Psycho Syndroom, een aantasting van het zenuwstelsel door langdurig inademen van agressieve vluchtige oplosmiddelen (bron: hersenstichting.nl). Als een van de mantelzorgers moest ik – na jaren van sterke vermoeidheid en depressieve klachten – extra energie zien te krijgen zodat ik de drie laatste maanden er kon zijn voor hem, mijn moeder en mijn broers. Die energie vond ik in voeding, in veel meer water en kruidenthee drinken. Ik vond de energie ook in de dwang van buitenaf om mijn hoofd op iets anders te richten dan op mijn zielige zelf. Intussen kan ik dat hier schrijven zonder schaamrood op de kaken, gelukkig maar.

Je lijf trekt aan de bel
Toch had ik nog eens acht jaar nodig om te zien dat ik een schijnleven leidde. De schone schijn was niet meer dan een flinterdun laagje om me aan vast te houden, daaronder zat een moeras waar ik vooral niet in wilde. Laat nou net dát de plek zijn om weer bij de eerste sprankjes levenslust te komen. Dat duistere donkere moeras in, ook al was het eerst voorzichtig met één teen. Andere mensen doen dat door een burn-out te krijgen, heupklachten of rugklachten te ontwikkelen. Je lijf trekt harder en harder aan de bel als je niet luistert naar de signalen.

Alle ballen verzamelen en in de lucht houden
Als ik mijn hart vraag waarover te schrijven deze week dan hoor ik het volgende: schrijf over de warmte, over je verlangen naar het kunnen bieden van een veilige haven voor mensen die het veel en zwaar vinden om steeds alle ballen in de lucht te houden of denken dat te moeten. Het is vaak veel. De grote vragen zijn: ‘En ik dan? Hoe lang houd ik dit nog vol?’

De onvermijdelijke vraag
Vooral bij mensen vanaf een jaar of 45 zie ik een omslag. Er is veel gebeurd in het leven, er wordt veel van je verwacht. Eigenlijk meer dan je wilt of kunt geven. Je ziet steeds vaker een paar vermoeide ogen in de spiegel, de vraag die daar te zien is: ‘wil ik dit nog langer zo blijven doen, nog 20-30 jaar zo verder?’ De onvermijdelijke vraag hoe het dan wel zou kunnen of hoe je het zou willen dient zich aan. Het denken gaat meedoen in de vorm van aandragen van oplossingen. En je omgeving doet daar vast graag een duit in het zakje. ‘Zet ik een punt achter mijn relatie, zeg ik mijn baan op, ga ik nu drastisch afslanken, verkoop ik alles wat ik heb en maak ik nu toch die grote reis?’

Het zeer verhuist met je mee
Dit is meestal niet een heel slimme stap om mee te beginnen, omdat je jezelf – inclusief alle krassen op je ziel – meeneemt in je toekomst. Wijzer is het om te beginnen met naar binnen keren, niet langer kijken naar de buitenwereld als veroorzaker van je pijn. Binnenin jezelf vind je de werkelijke oorzaken. Als je deze meeneemt in een volgende relatie, volgend werk, volgende woonplek, dan kom je je oude issues daar weer tegen. Het kan zijn dat dat in een andere vorm is, maar het oude zeer wil toch echt gezien worden voordat je vanuit vrijheid je leven kunt leven. Vrijheid in de zin van bevrijd van oude gewoontes, aannames, pijn, gedachten. Vrij van oude gebaande paden in je binnenwereld.

Vind de veilige bedding om te helen
Je hart en ziel willen het goed hebben hier, daarbij word je ondersteund door het universum, God, of welke benaming bij jou past. Ik bedoel hiermee de grote liefdevolle energie waar ieder van ons contact mee mag en kan hebben. Al je antwoorden zitten in jezelf, vaak verstopt achter gewoontes die zich in je leven vormden. Een quick fix bestaat helaas niet om dit op te lossen, het kan beangstigend zijn om het oude aan te zien.

De reis van de held(in)
Wat helpt is om iemand te vragen om tijdelijk die veilige bedding te bieden waarin je kunt helen. Iemand die zelf weet hoe het is om deze reis van de held of heldin te lopen, zodat je weer vrij kunt bewegen in jouw leven. Ik help je als begeleider naar innerlijke kracht graag door jou een veilige ruimte te bieden, klik hier als je wilt kijken of wij een klik hebben die hiervoor nodig is.