Afgelopen week gaf ik Marga een bars-sessie, heerlijk om te ontvangen én om te doen. Bij een kopje thee draaiden we de rollen om. Marga’s vraag was waar mijn behoefte ligt op dit moment. Wat aan bod kwam was vriendinnen, zij zag me vanaf dag één als vriendin. Ik zag het nog niet op die dag in 2018, ik keek namelijk tegen haar op: oei, een coach die hoogbegaafden begeleidt, al jarenlang zelfs.

Ik maakte mezelf klein
Ze heeft een goed lopend bedrijf met een werkruimte in een heus bedrijfsverzamelpand. Torenhoog zat ze, althans van mijn standpunt uit gezien. Ik zag toen nog totaal niet dat dat niet bij haar lag en hoe ik mezelf klein maakte door te vergelijken. Nu voel ik mijn hoofd knikken en zeg dat dit eigenlijk al zo is vanaf het eerste moment dat we elkaar zagen in de opleiding voor systemisch werk. Het is bijzonder om te realiseren hoe dit werkt; we genieten er nu van dat we elkaar als vriendinnen beschouwen, er is een bijzondere band tussen ons.

Terug naar de kinderstemmetjes
Ik ben opgegroeid met het idee dat diploma’s nodig zijn – als je die hebt, ben je geslaagd in het leven. Afgelopen week ging het gesprek thuis ook hierover in verband met de nieuwe baan van mijn vrouw. Er werd gevraagd om bewijs aan te leveren dat ze de opleidingen gevolgd had die op haar cv staan. Direct was er een oud stemmetje actief, dwingend en onplezierig. Zie je wel dat je niet goed genoeg bent, zie je wel dat je je papieren nodig hebt, zie je wel… Dit soort stemmetjes zijn slechte raadgevers, ze sleuren je terug in de kindertijd toen de inzichten nog ontbraken en jezelf niet kon verdedigen. De afhankelijkheid van jou als kind van ouders of verzorgers speelt daarbij een grote rol, letterlijk hangt het leven in de eerste jaren af van hun zorg.

Levensplezier of niet-goed-genoeg
Laat ik deze alinea beginnen met dat er een heleboel certificaten en diploma’s liggen in mijn huis. Je mag je veilig voelen! Dit is er uit, nu terug naar het gesprek met Marga. Buiten het vriendinnen-ding hebben we besproken dat ik nog wel eens last heb van het ‘diploma-verhaal’ in mijn hoofd. Ik weet precies wat te doen als er onverwacht iemand voor mijn deur staat met een hulpvraag. Ik kan dan niet eerst het niet-goed-genoeg-riedeltje afspelen, daar ontbreekt simpelweg de tijd voor. Ik realiseer me ook dat ik het daarom zo fijn vind dat iemand gewoon appt of belt op het moment dat er gedoe speelt. Nooit eerder zag ik dat daar gewoon geen riedeltjes-ding mee kán doen doet in mijn hoofd. Hoeveel mensen lopen met een verhaal dat ‘niet goed genoeg’ heet in hun hoofd rond? Hoeveel moois blijft er dan ongezien in deze wereld? Hoeveel levensplezier laat we ons daardoor ontnemen?

Mijn hartedroom
Gelukkig ben ik vasthoudend genoeg om mijn droom niet zomaar opzij te laten schuiven (anders was ik al 20 jaar geleden afgehaakt). Het is mijn droom om de wereld een mooiere plek te laten zijn. Nu hoor ik Marga én Marije (mijn schrijfjuf) tegelijk roepen dat ik specifiek moet zijn. Bij deze, hier is mijn hartedroom:

Gedoe met fysieke klachten, relaties, geld zijn aanwijzers dat er een gebrek is aan zelfliefde, warmte en licht. Op mijn geheel eigen manier, via energetisch werk, help ik mensen naar een fijner leven waarin je jezelf nu echt centraal stelt. Hierdoor loopt alles in je leven anders, als door een wonder. Ik laat je zien waar je valkuilen hebt gegraven, hoe je deze kunt ontwijken of dichtgooien. Ik breng jouw eigen antwoorden en oplossingen aan het licht. Hier ligt specifiek mijn kracht, mijn helderwetendheid en de lichtwezens in de ongeziene wereld spelen hierin een grote rol. Allemaal omdat we ons levensplezier terug mogen halen.

Titel voor mijn zelfliefde boek
Intussen ben ik bezig met het schrijven van een e-book en daarbij kan ik jouw hulp wel gebruiken voor een pakkende titel:

• Moe van het gedoe
• Aanwijzers voor de weg naar zelfliefde
• Geld, de mooie energie
• Over gedoe met relaties, geld en fysieke klachten
• Anders, namelijk…….

Wat denk jij, welke titel maakt jou wakker? Het is fijn als je het me hier laat weten.