Het schone wasgoed in het kratje staat me aan te kijken. Het is een groot 2-persoons dekbedovertrek met bijhorende slopen, warm knuffelig winterkatoen. Het is tijd om over te stappen op de zomerse variant met lekkere kleurtjes op een witte achtergrond. Dit overtrek, vochtig van het wassen, zit vast ??? als een soort wokkel ??? in elkaar. Het is bijna niet in mijn eentje uit elkaar te halen, zo vastgedraaid. Ik wacht geduldig tot mijn lief terug is, kunnen we samen overgaan tot het ophangen aan de ouderwetse waslijn in de wind. De dekbed-wokkel doet me denken aan de dingen die zo spelen in het leven.
Muurvast in de hersenspinsels
Er zijn van die dingen waar je je zo heerlijk muurvast in kunt draaien, net zolang tot je gevangen zit in je eigen hersenspinsels. Zo doen we dat toch vaak? Je hebt iets waar je in belandt, in mijn wereld heet dat ???teveel spullen, veel schrijfsels en veel idee??n voor haken, macram??, tekenen of kleuren???. Daarbij opgeteld te weinig bergruimte en ik heb de chaos compleet. Overal waar ik kijk ligt iets. Intussen heb ik twee best royale tafels, een vensterbank en een bijzettafeltje waar dit vele creatieve zijn plek heeft ingenomen.
De creativiteit wil stromen
Het voelt kwetsbaar dit te schrijven, maar het is wat het is. Beter gezegd dit is wat het was! Ik heb namelijk een nieuwe kast waar deze schatten in kunnen. Natuurlijk ben ik bezig met het uitzoekproces en gaat er het nodige naar de oud-papierbak voordat de kast ingericht wordt. Ik maak zo weer ruimte en rust om me heen in de fysieke ruimte. Tegelijk ontstaat er rust in mijn hoofd, ik kan weer ademhalen. En nog veel belangrijker, de creativiteit stroomt weer.
Moe, vastlopen en een verwarde geest
In je leven kan het zo maar zijn dat je ineens vast lijkt te zitten, dat je niet meer ziet hoe je in de chaos van teveel bent beland. De kans is er dat je ??? door een vol hoofd ??? in denken en gemopper op jezelf of de ander bent gekomen. Het werk waar je met zoveel enthousiasme aan bent begonnen loopt vast. Er melden zich geen mensen aan voor je mooie project. Je bent moe, slaapt slechter dan je gewend bent. Gedachten als ???waar doe ik dit eigenlijk allemaal voor??? kruipen in je verwarde geest tevoorschijn. Een wokkel dus, maar nu in je hele systeem.
Zo ken je jezelf niet
Je snapt er niets meer van, bent moe en verward. Je maag doet rare dingen, je lijf doet pijn op vreemde plekken of je gewicht lijkt ineens de pan uit te rijzen. What the fuck happened? Zo ken je jezelf niet en zo wil je niet zijn. Misschien lijk je nu precies op je moeder terwijl je jezelf zo had beloofd nooit in die valkuil te stappen.
De sleutel om uit patronen te komen
Het is tijd voor een frisse wind, om stil te staan en jezelf liefdevol aan te kijken. Niet meer zoveel denken of in een kringetje ronddraaien zoals het wasgoed in de machine. Stop daarmee! Geef toe aan jezelf dat je in een oud ??? misschien niet eens van jezelf ??? patroon bent terecht gekomen. Deze herkenning, het (h)erkennen met de woorden ???zo is het, het is een zootje??? geeft je de sleutel tot de uitgang in handen. Eindelijk kun je toegeven wat dit is, en dat je dit zelf heb veroorzaakt. Oeps, zei ik dit echt? Jazeker, je hebt dit zelf veroorzaakt. Het is wat het is en geloof me, ik ken het maar al te goed.
Ik mag niet boos of verdrietig zijn
Zoals ik de was-wokkel niet of heel moeizaam in mijn uppie kan losmaken, zo kon ik de laatste tijd mijn chaos niet opgeruimd krijgen. Wat mij het meest hielp deze keer, is boosheid. Op de plek van boosheid aangekomen was er een oerkracht die ik gebruik om als een razende Roeland op te ruimen. Daarna was ineens alle vermoeidheid weg, zelfs toen ik klaar was had ik nog een heerlijke hoeveelheid energie over. Dat terwijl ik zo moe was v????rdat ik de boosheid kon toelaten.
Erfenisje uit de kindertijd
Hier moet ik wel even bij vermelden dat ik het nog steeds lastig vind om zo boos te worden, noem het maar een erfenisje uit mijn kindertijd. Als kind zijnde werden wij, de 6 kinderen uit ons gezin, uit elkaar gehaald als er iemand boos werd. Net als heel veel mensen leerde ik niet te praten over mijn gevoel. Het gevolg is dat ik dingen oppot, ik cre??er een wokkel binnenin mezelf. Dit proces heeft een stevig kostenplaatje, het maken ??n het uit beeld houden van de wokkel vreet energie. Mijn levensvreugde verdwijnt hierdoor door de afvoer.
Energie vrij maken, v????rdat de bom barst
Het toelaten van de boosheid heeft me vleugels gegeven. De tafels zijn opgeruimd, ik heb een hoop energie vrijgemaakt. Ik neem me voor om boosheid nooit meer weg te stoppen (tja???), maar juist te omarmen als iets dat er mag zijn. De energie waarmee ik wokkels maak ??n ze buiten beeld wil houden gebruik ik liever voor een goed gesprek met jou. Ik hoor je graag, juist v????rdat de bom barst. Neem je contact met me op?