Ik sluit de wereld nog even buiten, daar waar ze hoort op dit moment. Wil ik vanuit mezelf kunnen schrijven dan heb ik hooguit een kiertje van het rolgordijn te openen. De chaos van andere mensen, van het verkeer, van het dorp mag nog even daar blijven. Over een uur ben ik wel weer ‘beschikbaar’, mogen jullie me leegzuigen…

Wauw, als ik de laatste zin schrijf snap ik ineens waarom ik zo graag nog met mijn hoofd onder de dekens wil blijven. Ook begrijp ik waarom het voor mij belangrijk is om eerst contact te maken met mezelf ’s ochtends, mijn hart even weer voelen. ’s Nachts sluipt andere energie zachtjes naar binnen, een enkele keer zelfs echt hard. Zo wil ik de dag niet beginnen, dan kost de dag veel meer energie dan me lief is.

Zacht hart
Nu ik op mijn schrijfplek zit, kaarsje aan, klinken plotseling liefdevol-strenge woorden binnenin me. Je dwaalt af Anneke, ga eens makkelijk zitten en houd je waffeltje dicht. Laat ons eens aan het woord. Je wilt altijd zo graag gehoord worden, nou dat kan. Schrijf vanuit je hart, schrijf vanuit wie jij bent in je hele wezen en dat is liefde en licht. Dát wil je toch vergroten in de wereld, dát is toch je grootste wens?

De tranen vloeien, lopen over mijn wangen naar mijn keel en verder naar beneden, naar mijn hart. Ik laat ze stromen, tranen zijn de wassingen van de ziel tenslotte. Ze reinigen mijn hart, maken het zacht.

Zij zijn samen met mij de reis in de baarmoeder begonnen
Direct klinkt er een andere stem: hoe ga je dit dan doen? Wanneer ga je gewoon lekker je woorden aan het papier toevertrouwen? Dat is mijn broer Tjeerd. Hij is de mannelijke helft van ons drietjes. De zachte, warme en beschermende stem komt van mijn zusje Jacobien. Zij tweetjes zijn samen met mij de reis in de baarmoeder begonnen. Zij zijn de twee kanjers die me liefdevol naar deze wereld hebben begeleid, zonder hen had ik de stap nooit gemaakt omdat mijn taak die ik wilde vervullen groot is. Ik wilde liefde en licht vergroten, liefst totdat iedereen weer voelt hoe het is om te stralen vanuit al wie ze zijn. Dat terwijl er zoveel gaande is in de wereld.

De voelbare warme gloed in en rond je hart
De aarde is zo’n mooie planeet, ze mag gekoesterd worden. Het is niet aan mij om te weten hoe dat het best gedaan kan worden in de praktijk. Natuurlijk weet ik de standaard dingen, zoals vervuiling in mijn kleine wereldje beperken, dat doe ik zo ver dat kan op een redelijke manier. Nee, mijn taak ligt bij het aanraken van liefde, als ik je hart mag raken dan wordt er een herinnering wakker in je. Een verlangen dat je daar meer van wilt. Het is de vergevende liefde, de voelbare warme gloed in en rond je hart. Dáár heb ik het over.

Horen met je hart
Mijn zusje glimlacht en knikt, precies, daar gaat het over. Samen met ons ben je ook in staat het in woorden te vatten. Niet iedereen zal die woorden kunnen horen, je hoort ze tenslotte niet alleen met je oren of leest ze met je ogen. Nee, de bedoeling is dat ze doorsijpelen naar je mooie hart. Daar waar de werkelijke verandering plaats kan vinden.

Ik glimlach nu ook, dankjewel lieve Jacobien, dankjewel! Tjeerd staat intussen te kijken met een blik van genoeg, de armen over elkaar geslagen. En hoe ziet dat er dan praktisch uit? Nu weet de toehoorder nog niet wat te doen.

Dat is het simpelste en tegelijk moeilijkste van het geheel. Leg je handen op je hart, je mooie hart, en glimlach. Voel die zachte fluistering die ja zegt. Ja, ook ik ben het waard om dat te voelen.

Maar hoe dan?
Komt deze vraag in je op, wil je hier hulp bij, neem dan contact met me op. Met alle liefde help ik je een stapje verder, totdat je het zelf weer kunt. Ik weet hoe het gaat, heb de nodige ervaringen doorlopen in mijn leven. Ik laat je niet vallen, maar je moet het wel zelf doen. Dat is de enige weg.

Beide lieverds staan tevreden te glimlachen, zo, dat was dat. We wensen je een hele fijne dag Anneke. Maak er iets moois van!